platvoeten dus.

Over gisteren valt weinig te vertellen.

Ik voelde me niet lekker en een reden is er eigenlijk niet te geven. Kan weleens gebeuren.
Dus binnengebleven en gewerkt aan de papiertroep. Het ziet er náást de computer in elk geval weer netjes opgeruimd uit. En de twee dozen met kranten en tijdschriften zijn ook opgeruimd. Ik schat dat ik plusminus 1/10e van de hele papiertroep gedaan heb. De rest komt nu ook wel.

Vandaag, ik moest voor mijn pijnlijke voeten naar het ziekenhuis, was wel een hectische dag. Om even voor twaalf uur het huis uit…. Naar en vàn het ziekenhuis is samen meer dan een uur trammen momenteel, door werkzaamheden aan de rails. Lopend had ik het in 2 x 20 minuten gedaan, denk ik.

Maar goed... Na een wachttijd van bijna drie maanden moest ik dan om 1 uur in het ziekenhuis zijn, vrij vlot geholpen aan een briefje bij de helpdesk van radiologie om op een ander bankje een kwartiertje te mogen wachten tot ik binnen mocht komen. (U mag binnenkomen mevrouw van Beek ;-) ) Mijn linkervoet moest ik ontbloten en die werd in verschillende standen gefotografeerd en dat was het. Toen 'mocht' ik weer naar beneden gaan, naar de poli Orthopedie, waar ik weer een nummertje mocht halen. En mocht wachten op de orthopeed. Ik krijg wat van dat soort taal.... ik 'mag' dat niet. ;-(

Het was verbazingwekkend druk op die afdeling Er was bijna geen stoel onbezet. Blijkbaar allemaal mensen met narigheid aan de onderdanen. En men was dus een behoorlijk stuk achtergelopen in de tijd.
Enfin, op zeker ogenblik werd ik opgehaald door een vriendelijke assistente, ik mòcht mee, en werd in een kamertje achtergelaten, waar een bureaustoel, een onderzoekstafel en een bureau stonden. Oja, ook nog een stoel voor mij om op te zitten. De deur bleef open...
Daar zat ik zo'n 10 à 15 minuten, af en toe opstaand om bij de deur in de gang te kijken of ik niet vergeten was. 'Dokter komt zo', zei de langslopend assistente.
Twee speelse doktertjes kwamen langs, de één ging een kamer binnen en de ander vroeg of ik wachtte op dokter K....... 'Nee', zei ik: ' op dokter B., was me verteld.' 'O', zei de speelse dokter: dan roep ik dokter K. wel voor U, hij verstopt zich net achter de deur ;-) '.. Dr. K. kwam met een rood hoofd van verlegenheid uit zijn kamer naar me toe... En ik vroeg hoofdschuddend maar lachend, waarom ze zo kinderachtig deden. 'Doe IK niet', zei Dr. K.: 'Dat doet die ander'...
Het tekent een beetje de sfeer op die afdeling ja.
Enfin, ik mòcht mijn schoenen en sokken weer uittrekken. En hij bekeek de inmiddels gemaakte foto en mijn voet.
Ik vertelde hèm, dat ik drie maanden geleden, toen ik de afspraak maakte, zoveel pijn aan mijn voeten had dat ik amper kon lopen. Maar omdat ik patiënt ben, moét ik wel lopen, het is de enige sport die ik beheers en graag doe. Ik legde hem uit dat mijn enkels inmiddels constant te dik waren, en mijn knie en heup constant pijn deden maar dat de pijn in mijn voeten inmiddels bijna over was. De pijnlijk geworden beenspieren waren door mijn fysiotherapeut goed behandeld.
Hij knikte: 'die drie maanden wachttijd hebben de voeten helemaal laten doorzakken. Dáár heeft u die dikke enkels van en dáár komt, als compensatie, die pijn aan de andere knie en heup door.'
En vertelde me toen dat ik erg doorgezakte voeten had Ofwel platvoeten. Ach, mijn arme voetjes… En dat op hun ouwe dag.
Dus als ik drie maanden geleden meteen terecht had gekund ... een logische conclusie... hadden mijn voeten nog goed kunnen komen en had ik die andere narigheden niet gehad? Daar gaf hij natuurlijk geen antwoord op.
30 Oktober moet ik naar de ziekenhuis-schoenmaker voor steunzolen. En dat is het. Dan moet de boel weer een beetje normaal worden. Het is wel drie maanden wennen aan die zooltjes, maar hij beloofde dat ik zàchte kreeg. Prozaïscher kan het al niet dan dit hè?!

Enfin, daarna gauw een bakkie koffie genomen mèt suiker en melk... En toen snel naar huis. Want J. was thuis met mijn computer bezig…
Dochterlief had intussen al een en ander verhapstukt aan de computer. Die heeft haar vrije dag opgeofferd om de nieuwe computer weer op te schudden en werkbaar te maken. Er kan inderdaad weer mee gewerkt worden.
Ik ben neef en dochter mateloos dankbaar voor alle uren die ze erin gestoken hebben. Mijn oude computer kon echt niet meer mee. Het moederbord was kapot.
En als je dan zomaar een nieuwe krijgt en alles voor je ingericht en overgezet wordt….Het ligt nu aan mij om er weer goed mee te gaan werken. En de paniek over alles wat anders is te boven te komen. ;-)))))

De maandag na de zondag ervoor

verliep anders dan verwacht.
Vandaag kwam Betty weer. Maar ik werd weggeroepen voor dingen die hier in huis (niet hadden mogen) gebeuren. En die lieverd had een mooie stek voor me meegenomen van een plant die bij haar groeit als kool of liever als een oerwoud op zichzelf… En dat was weer afkomstig van een nietig stekje dat ze van mij had gekregen indertijd. Maar mijn plant is door een of andere reden doodgegaan dus was ik nu weer afhankelijk van een stekje van Betty.
Kun je het nog volgen? Wat een zinnen hè..
Dingen die niet hadden mogen gebeuren? Een buitendeur die open was blijven staan door een knop in te drukken, terwijl er niemand was die die deur in de gaten hield. Ik werd erbij gehaald en heb (ik ben maar een klein wijfie ;-) ) een grote stok meegenomen om de deur te sluiten en heb werkmensen die hiervoor verantwoordelijk zijn, weer op hun voor ons zo belangrijke verantwoordelijkheid gewezen op mijn eigen strenge manier. We hebben daardoor al vaker indringers binnen gekregen en hier wonen alleen maar ouderen.
En een ander ding was dat de schoonmaker mij en Buurman erbij riep omdat een ons bekende bewoner weer eens in een hoek van de gang had geplast i.p.v. op de twee meter daarvoor gelegen wc. Oude mannen en plasproblemen…. Zucht..

Vanavond met huisgenoot F. in een pizzeria in de buurt gaan eten. Hij had bij de bingo wat gewonnen en wilde dat met mij verbrassen…..Een heel gezellig pizza-café, waar ook bijv. Ramses Shaffy graag zijn avonden doorbrengt. En die was er nu dus ook.
De penne Sirene is er heerlijk en een goed glas wijn wordt daar ook geschonken.
Na afloop hebben we thuis nog koffie gedronken en even naar het nieuws gekeken…. Eh.. het nieuws stond aan maar het gesprek ging over andere dingen dan de actualiteit. Het door mij bij Blokker gekochte platenspelertje staat nog ingepakt.. ik moet er nog ruimte voor zien te maken. Maar die papierrommel die er nu ligt had toch al opgeruimd moeten worden. ;-)
Daar wil ik ook werk van maken van ik krijg van F. grammofoonplaten met pianoconcerten door Arthur Rubinstein. Wie heeft daar nog echte grammofoonplaten van nietwaar?!!

Gisteren was het zondag. Maar ik was te moe om nog te gaan schrijven. Al vrij vroeg nam ik de tram naar mijn Bijzonder Lieve en Knappe Dochter, mijn b.l.e.k.d., zoals ik dat weleens beschrijf.. Gezellig daar, in haar prachtige huisje, samen koffie gedronken en gekletst. En daarna zette ze me weer op de tram en nam zelf de scooter naar mijn huisje.
Bij de tramhalte waar ik moest overstappen op de tram naar mijn huis stonden een tiental mooie oosterse meisjes, bijna allemaal met een sjerp om, waarop stond dat ze meededen aan de Miss China verkiezing. Ik begon een gesprekje met ze. Ze waren nèt die dag begonnen maar op drie december zou in de RAI, naar ik begreep, de finale voor de Miss-verkiezing plaatsvinden. Leuk hoor, al die enthousiaste meisjes, met hier en daar een bijbehorende jongeman ertussen. Nederlandse meisjes ja. We zullen er best nog over lezen.

In mijn van neeflief gekregen en door hem ingerichte mooie nieuwe computer zitten heel veel mooie nieuwe dingen, maar alle oude en nieuwe zaken moeten daarin weer speciaal voor mijn eigen gebruik heringericht worden en dat is nou net een karweitje waar mijn b.l.e.k.d. weer goed in is. Ik ben een nul wat zulke dingen betreft, zoals ik al beschreef, een aapje dat nieuwe kunstjes moet leren. M.a.w. met die nieuwe dingen ook leren omgaan. En ook daar is dochterlief goed in. Bovendien wil ik persé hyves leren kennen om met mijn zoon dáár te kunnen communiceren. Het was heel intens en tamelijk vermoeiend, maar ook heel bevredigend.
En toen dochter wegging kon ik ook neeflief uitbundig bedanken voor al zijn prachtige werk voor mij. Want toen zàg ik pas goed wat hij allemaal gedaan had en was ik er ook niet meer zo benauwd voor. Inmiddels staat hier, in een paar weken tijd, niet alleen de nieuwe computer, maar ook een plat scherm en een all-in-one printer, waar ik de rest van mijn jaren mee uit de voeten kan. Ik voel me een rijk mens al heb ik niks te makken.
Ook al rijk, omdat ik geen overlast zal krijgen van de kredietcrisis, omdat ik geen liggende gelden, aandelen, effecten of wat dan ook heb. Geen geld en dus geen zorgen…
Al zou ik wat meer geld niet afwijzen nee………… ;-))
Maar eigenlijk heb ik alles wat ik nodig heb en ik heb voor mezelf nog maar weinig wensen. Het is goed zoals het is.

Inmiddels is het nacht, kwart over één en de hoogste tijd om naar bed te gaan..